koba

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

koba

mezar duvarı. Başım tiygen oba/Sırtım tiygen koba (d): başımın değdiği oba (mezar), sırtımın değdiği koba (mezar duvarı).

Son arananlar:

• diqqatchilik,
• Manyak,
• şerefsiz,
• tumuchuq,
• yıgmak,
• firüze,
• snail,
• epilepsy,
• Ovul,
• kobza,
• keçinmə,
• Kasım,
• language,
• unslaked,
• lise,
• adl,
• ikele,
• ruhbilim,
• adna,
• ağıv,
• cül,
• koba