koba

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

koba

mezar duvarı. Başım tiygen oba/Sırtım tiygen koba (d): başımın değdiği oba (mezar), sırtımın değdiği koba (mezar duvarı).

Son arananlar:

• atkı,
• öwlatlyk,
• qovushma,
• yalawaç,
• tilmek,
• porsillamoq,
• uksus,
• azireyil,
• anca,
• qarsmaq,
• qayçı,
• küsdümotukimilər,
• qurs,
• silkemek,
• Quşatan,
• kurguluk,
• çüyrül,
• tahminen,
• Yağır,
• enişli,
• gündəm,
• koba