kiyilgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kiyilgen

giyilmiş, müstamel. ~ kiyimle: müstamel elbiseler, ariv ~ palton: güzel giyilmiş palto.

Son arananlar:

• mug,
• reliability,
• özgörüşçül,
• kaksı,
• deslepte,
• ranch,
• horkhork,
• kıtlık,
• ufaq,
• pankreas,
• Coquetry,
• ştanga,
• achilanmaq,
• yurbaş,
• alveolus,
• cami,
• uvuz,
• hoş,
• alamangiz,
• zibilli,
• avtonomiya,
• kiyilgen