ketiş

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

ketiş-

II. müş. ket- ’ den; eki koğşu ketişip kalmak: iki komşu ayrıldılar, kavga ettiler; cay-cayına ketişti: yerli yerine gittiler.

Son arananlar:

• teşhirci,
• qumro,
• sarraf,
• derext,
• asili,
• restriction,
• izgin,
• murdarça,
• Parola,
• çörçöp,
• korkuş,
• batyrma,
• vergici,
• prayer,
• kuzey,
• proceeding,
• jeynek,
• forecast,
• qizartmaq,
• şıltoo,
• çölüstan,
• ketiş