ketiş

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

ketiş-

II. müş. ket- ’ den; eki koğşu ketişip kalmak: iki komşu ayrıldılar, kavga ettiler; cay-cayına ketişti: yerli yerine gittiler.

Son arananlar:

• jabha,
• xaan,
• həqarətli,
• təptəzə,
• uqubat,
• jimnastikçi,
• Mixək,
• jygyrtmygyrt,
• Ümüş,
• foster,
• Darvaza,
• TORUN,
• cıyımdık,
• takımdaş,
• ÖĞLE,
• merz,
• qaynimaq,
• hüýt,
• translyasiya,
• dizi,
• erleşmek,
• ketiş