keramat

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

keramat

[kera:mat], at. 1. Mukaddes güýç, gudrat, halat. Men indi siziň keramatyňyzyň zorlugyny iki gözüm bilen gördüm (N. Saryhanow). 2. Hyýaly güýç, bir zadyň alamaty.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

keramat

keramet, ermişlik. Azamat efendide ~ işanla bardı: Azamat efendide keramet belirtileri var, anı ~ımı bardı: onun kerameti mi var?

Son arananlar:

• okımak,
• kuza,
• tölemek,
• Matan,
• buzlaqquşu,
• derwish,
• omyn,
• turıgsak,
• apak,
• yorum,
• buzlu,
• ıtnap,
• değin,
• bəzən,
• ayağısürüşkən,
• takıray,
• omma,
• buzmaq,
• hm,
• Səttar,
• Caymak,
• keramat