keramat
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
keramat
[kera:mat], at. 1. Mukaddes güýç, gudrat, halat. Men indi siziň keramatyňyzyň zorlugyny iki gözüm bilen gördüm (N. Saryhanow). 2. Hyýaly güýç, bir zadyň alamaty.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
keramat
keramet, ermişlik. Azamat efendide ~ işanla bardı: Azamat efendide keramet belirtileri var, anı ~ımı bardı: onun kerameti mi var?