keflenmek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

keflenmek

keyiflenmek, mest olmak, doyum almak. Aşap içip keflenñendile: yiyip içip keyiflenmişler, koyla kırdıkdan toyup keflendile: koyunlar otdan doyarak keyiflendiler.

Son arananlar:

• atasıanası,
• ötəri,
• boda,
• involve,
• çıkarabilme,
• toghri,
• öçküs,
• teltöküs,
• tadil,
• miner,
• kəndi,
• yüğmek,
• padağa,
• kəpənək,
• yırtma,
• kaksök,
• syzma,
• çanaklyk,
• əlqissə,
• obedience,
• göwnüýetmezlik,
• keflenmek