kebin

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kebin

kefen. ~ñe salıv: kefene koyma, ~ biçiv: kefen biçme, cuvurğan ~: yorganın iç kılıfı, castık ~: yastığın iç kılıfı.

Son arananlar:

• tory,
• Komir,
• sıkışmak,
• EVRE,
• yığıntı,
• çiskinli,
• tavuk,
• ocean,
• kend,
• kalı,
• aqiq,
• yatmaq,
• ynamsyz,
• Adem,
• belirtme,
• magtalmak,
• heykeltıraş,
• abayla,
• uçuu,
• zerre,
• bütürücü,
• kebin