kebin

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kebin

kefen. ~ñe salıv: kefene koyma, ~ biçiv: kefen biçme, cuvurğan ~: yorganın iç kılıfı, castık ~: yastığın iç kılıfı.

Son arananlar:

• astaca,
• Eel,
• Gösterge,
• ��alov,
• ülkü,
• aydırmaq,
• ezmoq,
• janalgyç,
• regional,
• exo,
• bağışlamak,
• iltisaqilik,
• teleçi,
• apex,
• sura,
• türev,
• rowan,
• Tap,
• ersi,
• joya,
• mağlup,
• kebin