kazğıç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kazğıç

oyma kalemi, çelik kalem, kazıyıcı kalem.

Son arananlar:

• öçeşmek,
• Ağam,
• burunaki,
• ərsinləmə,
• gilded,
• Lütf,
• közbav,
• sarutmak,
• çarım,
• müsteşar,
• kaynamak,
• kayıl,
• celtic,
• ýüzsüz,
• teñ,
• weigh,
• tutuşmak,
• ildamjildam,
• bota,
• dondun,
• catak,
• kazğıç