kavşatıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kavşatıv

mahvetme, yoketme, perişan etme.

Son arananlar:

• deberli,
• walwul,
• eneli,
• hırdavat,
• Sergen,
• alyşmak,
• köget,
• janda,
• aldymgaç,
• berenarı,
• işleniş,
• saying,
• boğça,
• pathogen,
• ibrət,
• həmcins,
• paymal,
• düzəngah,
• Korlanma,
• töleg,
• Hush,
• kavşatıv