katağaç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

katağaç

(bot.) katıağaç, karaağaç.

Son arananlar:

• humanist,
• başkar,
• mə’lum,
• sengdash,
• sitəm,
• çaplamak,
• Buyum,
• ýaňyltmaç,
• Kazanmak,
• congestive,
• tilish,
• pupil,
• terken,
• keyit,
• horde,
• zəf,
• şüşə,
• sınık,
• loom,
• ekskavatorçu,
• Pörsüldemek,
• katağaç