katağaç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

katağaç

(bot.) katıağaç, karaağaç.

Son arananlar:

• Çalbar,
• Hapishane,
• egereger,
• şifer,
• Anglamoq,
• kopik,
• darlyk,
• iribaş,
• Maske,
• işitmedim,
• Aybaşı,
• əvamlıq,
• lagym,
• keçinde,
• balban,
• baral,
• Hafifmeşrep,
• pedsovet,
• matqut,
• örtgün,
• horhomsy,
• katağaç