karınlı

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

karınlı

с. зур корсаклы

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

karınlı

karınlı, göbekli, işkembesi büyük. ~ adam: göbekli adam.

Son arananlar:

• ýörgürje,
• tabşyrma,
• Şeyh,
• görkaw,
• béhi,
• Altar,
• asir,
• Ötük,
• KURU,
• ahuw,
• ädim,
• ogramak,
• tuhfa,
• metacarpal,
• Ýargak,
• rais,
• büdrək,
• spot,
• threw,
• idealize,
• urı,
• karınlı