karmalmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
karmalmak
sönmek, körelmek, yok olmak, karışıp kalmak, apışıp kalmak, bocalayıp durmak. Ot karmalğıncı otun atığız: ateş körelinceye kadar odun atınız, cav çırak karmaldı: mum söndü, Soslannı uşkogundan ok çıkğan sayın cav askerden biri karmaladı: Soslanın silahından ker çıkan mermiyle düşman askerlerinden biri yok oluyor, karmalıp kallık: kör olasıca, geberesice, kalay eterge bilmey karmalıp turadıla: ne yapacaklarını bilemeden bocalayıp duruyorlar, işte karmalmazğa küreş: işte başarısız olmamaya çalış.