kanav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kanav

1. Kanama, kan akma; 2. Kadın kılıklı, kadınsı erkek. Kız ~: kız kılıklı erkek, ~ ~ köteniñe bağır camav (tekerleme): kadın kılıklı kadın kılıklı, kuyruğu yamalıklı (çocuklar kullanırlar).

Son arananlar:

• sinekdoxa,
• çapar,
• sözarası,
• Babal,
• paltun,
• Horse,
• lafzsiz,
• tıpıl,
• providential,
• Kavurg'a,
• aqronom,
• kalkınmak,
• bitkiçi,
• closure,
• Disclosure,
• Hündür,
• öndər,
• ünnemek,
• sövdəgər,
• Jüpiter,
• URPAK,
• kanav