kamiş

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kamiş

kamış. ~ körseñ köl sorma (as): kamış görürsen gölü sorma, ~ külte: kamış bağlamı, ~ çalıv: kamış biçme.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

kamiş

kamış, kamışlık.I, 369, 439;III, 193, 391

Son arananlar:

• LEVEL,
• tayma,
• käşki,
• purqumaq,
• gıcı,
• ertangi,
• intizar,
• tonovçu,
• ötüşdürmə,
• Bırakmak,
• evince,
• paxtek,
• rename,
• fövrən,
• perme,
• vərəqlənmək,
• par-par,
• oýlandyrmak,
• izo,
• ingin,
• açı,
• kamiş