kamiş

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kamiş

kamış. ~ körseñ köl sorma (as): kamış görürsen gölü sorma, ~ külte: kamış bağlamı, ~ çalıv: kamış biçme.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

kamiş

kamış, kamışlık.I, 369, 439;III, 193, 391

Son arananlar:

• tuğrakeş,
• Tuvra,
• ýyndam,
• boğça,
• vantilatör,
• buk,
• törtünç,
• gap,
• qidalandırmaq,
• Şkala,
• çetir,
• Al,
• grave,
• tömöndö,
• töküglüg,
• haýran,
• tüzümek,
• hierarchical,
• poland,
• əlhəzər,
• ida,
• kamiş