kalıs
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
kalıs
1. Çekimser
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
kalıs
a. 1. kararsız: hasbî; bitaraf: tarafsız; şahsan menfaatlı olmıyan; kalıs kal- : rey vermekten istinkâf etmek; kim kalıs kaldı? : kim istinkâf etti? ; köpçülük caktap, azçılık karşı kol kötördü, kalıs kaluuçu bolğon cok: çoğunluk lehte, azınlık aleyhte rey verdi, çekinen (istinkâf eden) olmadı; 2. hakem; kalıska sal- : 1) hakemler hükmüne komak; 2) hakem olarak göstermek.