kakkış

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kakkış

(bebek) ayağı. ~ etmek: ayaklarını bir birine vurmak, topuklarını bir birine vurmak. ~~ etedi-~ tapsa ketedi- ~ların bu caşçık netedi (tekerleme): ayaklarını çırpıyor, ayak bulsa gidiyor, bu çocuk ayaklarını ne yapıyor (bebeği severken söylenir).

Son arananlar:

• tokly,
• çüňk,
• sayasat,
• ynamly,
• favori,
• raft,
• oğur,
• carcase,
• zıplamak,
• principality,
• aşaç,
• sisli,
• Küskü,
• sayrash,
• tablama,
• Küt,
• ısıtma,
• depel,
• tegizçilik,
• ornashmoq,
• Roman,
• kakkış