kakkıç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kakkıç

vurguç, dokungaç, değirmen taşının döndüğünü sürekli haber veren tahta parçası), tak tak tahtası, darbedici, vurucu. Ağaçnı haribi tirmenñe ~ boladı (as.): ağacın garibi değirmen taşına tak tak tahtası olurmuş.

Son arananlar:

• Karvan,
• Ötör,
• karamçylyk,
• bağırtmak,
• çeşidli,
• bebek,
• belki,
• egey,
• Fənn,
• Kutu,
• hama,
• beygir,
• onurğalı,
• äpbermek,
• eşelon,
• parçaçı,
• twenty,
• birek,
• qarqara,
• serichi,
• komur,
• kakkıç