kakkıç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kakkıç

vurguç, dokungaç, değirmen taşının döndüğünü sürekli haber veren tahta parçası), tak tak tahtası, darbedici, vurucu. Ağaçnı haribi tirmenñe ~ boladı (as.): ağacın garibi değirmen taşına tak tak tahtası olurmuş.

Son arananlar:

• ələlxüsus,
• varlık,
• kuşkana,
• sayramoq,
• kaksız,
• Çeşit,
• adımlamak,
• Tekaüt,
• Məhəllə,
• ifadə,
• tinbildek,
• tarmut,
• ikidmek,
• arşınmalçı,
• naqqabalığı,
• muhajir,
• kaltıra,
• aşağı,
• hunlar,
• Moya,
• iste'dad,
• kakkıç