kabış

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kabış

I, birleştirme; bir nesneyi diğer bir nesnenin yanına koyma, dayama; kol kabış: yardım, tutma, müzaharet etme; kol kabış kıl- yahut kol kabış tiygiz- : yardım etmek, tutmak, desteklemek; buudayına kol kabış kılıp cüröm; buğdayını toplamak hususunda ona yardım ediyorum; kol kabış komissiya: yardım komisyonu; cel kabış: üşütme, nezle.

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kabış-

II, sövüşmek, küfretmek, dövüşmek.


III, müş. kabı- ’dan.

Son arananlar:

• gaýnak,
• korimsiz,
• borağan,
• G'ash,
• şıdırgı,
• rahbar,
• korlanma,
• fragile,
• sewük,
• bilhassa,
• keremet,
• Kün,
• kılış,
• Sakin,
• dolorous,
• obkash,
• torghay,
• anış,
• çaxa,
• yetik,
• müticəsinə,
• kabış