kabırçak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kabırçak

kabuk, sert tabaka, vezikül, cild altında su toplamış kesecik, yanık kabarcığı, kabarcık.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

kabırçak

tabut, (çok kere) ölü tabutu· I, 501

Son arananlar:

• mehli,
• dolay,
• täk,
• introspective,
• ulturmak,
• yérgü,
• görgi,
• mırşap,
• supa,
• bılga,
• atmosfer,
• özgürüshchanliq,
• döz,
• öğmek,
• ıdu,
• moljallamoq,
• sak,
• töz,
• süfrə,
• sona,
• otlatmak,
• kabırçak