kabdırıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kabdırıv

ısırtma, yedirme, kaptırma.

Son arananlar:

• səadət,
• bokok,
• mükafat,
• düğmek,
• sr,
• ilğar,
• bemire,
• yawug,
• kefsiz,
• Yeten,
• strange,
• tügel,
• xana,
• chorabzal,
• közö,
• ikram,
• fedayeen,
• mənən,
• hə,
• ırayım,
• səkili,
• kabdırıv