kabantiş

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kabantiş

dişleri dudaklarından taşan, domuz dişli. ~ adam: dişleri domuzun dişlerine benzeyen adam.

Son arananlar:

• bunaltı,
• turkıglanmak,
• Takılmak,
• falsely,
• Çakmak,
• hüseyni,
• tübelek,
• mashshoq,
• Kabıl,
• bitten,
• asyl,
• bürünme,
• biyikte,
• Gezgin,
• chistiy,
• davetli,
• monotone,
• ərinik,
• galiba,
• minare,
• superfluous,
• kabantiş