kabantiş

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kabantiş

dişleri dudaklarından taşan, domuz dişli. ~ adam: dişleri domuzun dişlerine benzeyen adam.

Son arananlar:

• manej,
• əliəyrilik,
• hambalâdduv,
• atkaruu,
• evce,
• éyil,
• pürkenchük,
• Yapma,
• költürmek,
• tərsəsinə,
• prolific,
• əbədi,
• sangob,
• nas,
• näsazlyk,
• ogryjümri,
• dümbül,
• hardamxayol,
• Küçücük,
• Damla,
• gebeş,
• kabantiş