işgil
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
işgil
I. is. məh. dan.
1. Cəftə, qarmaq. [Kosa] .. şüşənin sınıq yerindən əlini içəriyə saldı və işgili tərpətdi. S.Rəhimov.
2. Arabanın qolu ilə boyunduruğu birləşdirən nazik ağac. // Arabanın təkəri çıxmamaq üçün oxunun ucuna keçirilən ağac parçası.
II. is.
1. Zənn, şübhə, güman.
2. Çətinlik, maneə, əngəl, çətin vəziyyət. İşgildən çıxmaq. • İşgil olmaq (törətmək) – mane olmaq, əngəl yaratmaq. İşgil törətmək onun köhnə peşəsidir. İşgilə düşmək – çətinliyə, çətin vəziyyətə düşmək. İşgilə salmaq – əngələ salmaq. Ol badəni kim, əqlimi başdan aparıbdır; Sandın məni, mən sadədili işgilə saldın. Qövsi.
3. məc. Çatışmazlıq, nöqsan, əngəl. [Mirzə Dadaş:] Camaat, görürsünüz ki, bu oğlanın başında bir balaca işgil var. N.Vəzirov.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
işgil
I. cəftə, qarmaq
{çengel, olta}
II. zənn, şübhə, güman
{sanrı, şüphe, kuruntu}
III. çətinlik, mane, əngəl
{zorluk, mani, engel}
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
işgil
[işğil], at, kön.s. Atyň, eşegiň aýagyna urulýan ýörite ýasalan gulply zynjyr.