ismen

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

ismen

рәв. атап, исемен әйтеп

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

ismen

ismene, kon. = semena.

Son arananlar:

• hödürlemek,
• medeniýet,
• Otish,
• mensal,
• liar,
• ayırt,
• assılanmak,
• gild,
• oray,
• qarınca,
• sarigh,
• tikinçatyn,
• nazəndə,
• Müracaat,
• Biyoloji,
• antropoloji,
• acıklı,
• Ere,
• hurmat,
• Po,
• Məhdud,
• ismen