isleg

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

isleg

[isleğ], at. 1. Bir zat barada edilýän arzuw, küýseg, höwes. Biziň gözel Watanymyzda aýdym-saza bolan isleg has-da artdy (“Edebiýat we sungat”). 2. göç.m. Talap, meýil. Önümçilik ösdügiçe, adamlaryň islegleri artýar.

Son arananlar:

• maşın,
• aytilish,
• salep,
• barren,
• cuu,
• ayanchli,
• tertipsiz,
• butsuz,
• azerbaijan,
• agtalyk,
• çüpremek,
• tekamül,
• cıyılıv,
• Özden,
• Alaşa,
• tezoblamoq,
• tegiñ,
• sıkırkan,
• nazbarı,
• aykırı,
• altyazı,
• isleg