isleg

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

isleg

[isleğ], at. 1. Bir zat barada edilýän arzuw, küýseg, höwes. Biziň gözel Watanymyzda aýdym-saza bolan isleg has-da artdy (“Edebiýat we sungat”). 2. göç.m. Talap, meýil. Önümçilik ösdügiçe, adamlaryň islegleri artýar.

Son arananlar:

• appraise,
• biy,
• dəmə,
• Dayı,
• narkomaniya,
• finite,
• qunc,
• köme,
• slay,
• qaxac,
• icara,
• kığ,
• Kalit,
• urgu,
• tojir,
• Kadim,
• partiya,
• deşli,
• sumak,
• terseymek,
• emki,
• isleg