iqtiza
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
iqtiza
is. [ər.] klas. Lüzum, lazım olma, zəruriyyət, vaciblik. // Ehtiyac, hacət. Hala məgər iqtizayi-dövran; Oldur ki, ola o gənc pünhan. Füzuli. • İqtiza etmək – 1) tələb etmək, lüzumlu etmək, vacib etmək, ehtiyac doğurmaq. Aciz, yazıq bəşərlərə rəhm etməyən qəza; Səndən məni ayırmağı da etmiş iqtiza. A.Səhhət; 2) müsaidə etmək, imkan vermək. Əgər onların gündüzləri vaxtları iqtiza etmir, bəs axşamlar niyə təşrif gətirmirlər? C.Məmmədquluzadə. İqtizasına görə – bax. iqtizasınca.
Son arananlar:
- kuytuy,
- alazlamak,
- barışmak,
- automaton,
- ochlik,
- daşka,
- ornaşdyrmak,
- chiroyli,
- dovşanalması,
- ukta,
- osmoq,
- sahte,
- aşağılık,
- mang,
- poylamoq,
- denomination,
- kaltıramak,
- arvad,
- çak,
- Scaffolding,
- Ethos,
- iqtiza