horlanıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

horlanıv

yenilme, mağlûp olma, kaybetme.

Son arananlar:

• telmek,
• ötülmek,
• sedep,
• tenha,
• üşeriş,
• selik,
• Azimli,
• boramoq,
• qatnash,
• sallı,
• ayruk,
• Jahd,
• hamiş,
• füqəra,
• galstuk,
• cooper,
• çurukçu,
• kesel,
• illüzyon,
• teskere,
• zoelik,
• horlanıv