haparçı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

haparçı

¹ haberci, muhbir, haber veren; hikâyeci, hikâye anlatan. ~ hapar keltirdi: haberci haber getirdi, ~ ötürük aytmay ese bolum alaydı: haberci yalan söylemiyorsa, durum öyle; el ~: köyün hikâyecisi, anlatıcısı.

² (gr) yüklem (fiil), başçı bıla ~: özne ile yüklem (fiil).

Son arananlar:

• rasul,
• Kahverengi,
• buluç,
• üzme,
• avuk,
• çərənləmək,
• would,
• tetigi,
• democratic,
• sıxaç,
• korıg,
• maka,
• damğaçı,
• rahatlık,
• ukmuştan,
• syry,
• hükmetmek,
• servi,
• xelipe,
• yadışmak,
• soñura,
• haparçı