haparçı
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
haparçı
¹ haberci, muhbir, haber veren; hikâyeci, hikâye anlatan. ~ hapar keltirdi: haberci haber getirdi, ~ ötürük aytmay ese bolum alaydı: haberci yalan söylemiyorsa, durum öyle; el ~: köyün hikâyecisi, anlatıcısı.
² (gr) yüklem (fiil), başçı bıla ~: özne ile yüklem (fiil).