haparçı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

haparçı

¹ haberci, muhbir, haber veren; hikâyeci, hikâye anlatan. ~ hapar keltirdi: haberci haber getirdi, ~ ötürük aytmay ese bolum alaydı: haberci yalan söylemiyorsa, durum öyle; el ~: köyün hikâyecisi, anlatıcısı.

² (gr) yüklem (fiil), başçı bıla ~: özne ile yüklem (fiil).

Son arananlar:

• tral,
• dürtüş,
• fəqət,
• stroma,
• tebir,
• hadsiz,
• biryolluq,
• paxıllamaq,
• dürsäbermek,
• gözcü,
• Çaýmak,
• kuraştır,
• emanetçi,
• unukmak,
• saluu,
• bıy,
• aşüftə,
• kireçi,
• ýamama,
• çıplak,
• kazğıç,
• haparçı