gökçülik

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

gökçülik

[gö:kçülük], at. 1. Oba hojalygyň bir pudagy, gök ekinleri ösdürip ýetişdirmek bilen meşgul bolýan gök ekerançylyk. 2. Gök ekilen meýdan. Gökçüligiň depesinden inen maşyny görkezdi.

Son arananlar:

• kirgürmek,
• etina,
• tebratmoq,
• kirimək,
• ebak,
• dəllal,
• etiş,
• demeli,
• çiğ,
• kuyumçu,
• bulamac,
• birbaşa,
• maňyzly,
• hotam,
• etiyat,
• tarozi,
• əlləmə,
• Zərbə,
• muqam,
• etiyaz,
• qaydaqanun,
• gökçülik