guruşha

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

guruşha

(guruşka) serzeniş, darılma, gücenme, sitem. Uvak ~la: küçük serzenişler, ~ etmek: serzenişte bulunmak, ~ etib aytdı: gönül koyarak söyledi, ~ avaz bıla söleşdi: kırgın sesle konuştu.

Son arananlar:

• xaxay,
• Çamadan,
• busat,
• sonsuz,
• öt,
• poya,
• dümbələk,
• rotor,
• asosiy,
• etizlenmek,
• taala,
• uragan,
• fiş,
• tadilat,
• maşinist,
• müddət,
• kezit,
• ecik,
• tuzgu,
• delebe,
• aylandıruu,
• guruşha