goşmaça

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

goşmaça

[goşmoço], syp.,hal. Öňki mukdaryň, möçberiň daşyndan, onuň üstesine. Goşmaça zähmet rugsady. Goşmaça zähmet haky. Kitaba goşmaça bölüm girizmek. Goşmaça habar bermek.

Son arananlar:

• Usmak,
• hektar,
• spike,
• isə,
• tadun,
• uýa,
• çıqqılı,
• soguş,
• könmek,
• kır,
• albastı,
• geýnüwli,
• NİŞAN,
• maka,
• unaşlyk,
• korugçı,
• Öğüt,
• jaded,
• örkli,
• goya,
• misri,
• goşmaça