gezende

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

gezende

[gezenne], syp. Jahankeşdelik edip ýören, kän ýerleri aýlanyp, gezip ýören, ýurtdan-ýurda köp gezelenç edýän. Gezende adam.

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

gezende

f. 1. Söz dinlemez, itaatsiz 2. Zararlı, muzır 3. mec. Alçak, namussuz.

Son arananlar:

• keldürmek,
• sonance,
• inabet,
• boğ,
• utilizasiya,
• kiltleýiş,
• ekber,
• Çitilemek,
• Çiv,
• közöö,
• qamarlamaq,
• azyş,
• hərdəm,
• camaa,
• chekka,
• qavs,
• irəliki,
• tiyatir,
• Cümə,
• bedil,
• Tefrika,
• gezende