gella

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

gella

(malk.) koca karı, yaşlı kadın. Kart ~: acuze kadın, koca karı.

Son arananlar:

• telafi,
• kababçı,
• çyrmaşmak,
• taglamak,
• nahaqdan,
• pərpətöyün,
• sitarə,
• täjir,
• dismissal,
• kısas,
• çıkık,
• metonimik,
• Egyptian,
• şırınga,
• siyqalashmoq,
• eğlemek,
• kırda,
• lokguldy,
• lukman,
• silkəmək,
• po,
• gella