fahmu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

fahmu

zekâ, feraset; istidat, yetenek.

Son arananlar:

• kömürçü,
• Ko'za,
• mavzu,
• panyýet,
• pasture,
• Godir,
• kaldramak,
• burundor,
• puşak,
• kokamak,
• sagalmak,
• udukluk,
• kanagatlanarly,
• Hemra,
• du��,
• İşek,
• auditoriya,
• broadminded,
• asrash,
• ilgək,
• çaxıcı,
• fahmu