fahmu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

fahmu

zekâ, feraset; istidat, yetenek.

Son arananlar:

• bolgalamoq,
• çoýmak,
• qabul,
• Gögeýin,
• QAZİ,
• malham,
• canbaş,
• maskan,
• parh,
• unresponsive,
• qotaz,
• janda,
• inay,
• Mescit,
• müstəntiq,
• qayoq,
• Adın,
• qohum,
• sayut,
• tx,
• buvaz,
• fahmu