eñkey

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

eñkey-

bükülmek; eğilmek; üç cığactan bek da, kan da eñkeyip ötöt (bilmece): üç değnek arasından bey de han da eğilerek geçer (bosoğo tayak - keçe evin süvesi.)


eğmek; meylettirmek.

Son arananlar:

• dağıtmak,
• yorğalamaq,
• abayla,
• ýoksul,
• pastahane,
• anı,
• propagate,
• batınmak,
• Çokmak,
• boru,
• haqiqat,
• YOLUK,
• dukchi,
• seçici,
• şım,
• telü,
• ezber,
• Bakşı,
• upuñ,
• tehlil,
• misgär,
• eñkey