eymən
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
eymən
sif. və zərf [ər.] klas. Arxayın, qorxusuz, təhlükəsiz, salamat. Yanan eşq atəşinə atəşi-duzəxdən eyməndir. Füzuli. Hər bir cani, qantökən, yolkəsən ki, divan əlindən qaçıb onun evinə girməyi özünə mümkün elərdi, daha hər bir divan siyasətindən özünü eymən hesab edərdi. Ə.Haqverdiyev.
Son arananlar:
- Belgülüg,
- önümçilik,
- Kür,
- təriflilik,
- bığın,
- humiliation,
- çılpılda,
- Cür,
- peçeneqlər,
- küfez,
- kakabaş,
- duyuru,
- lazer,
- Qohum,
- qa'rin,
- sheklenmek,
- seňir,
- amalsızlık,
- vəliəhd,
- fövt,
- tymsal,
- eymən