etagat

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

etagat

[eta:ğat], kön.s. Birine boýun egme, boýun bolma.
 ‣Etagat etmek boýun bolmak. Ol uly göwresini kiçeldip, etagat ediji bir ýagdaýda yzyna öwrülip durdy (B. Kerbabaýew).

Son arananlar:

• ertagi,
• kürimek,
• simya,
• Baham,
• KEREY,
• üfüq,
• shagal,
• Ugut,
• syllogism,
• catuu,
• Narsa,
• harlabermek,
• teşik,
• büçür,
• koçak,
• süýmek,
• leveler,
• vaaz,
• Bundan,
• ögemek,
• şırp,
• etagat