erikmek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

erikmek

usanmak, bıkmak, bezmek. Barıp kelgenden erikgenme: gidip gelmekten usandım, bir bek erikgen edim: çok usanmıştım, canımdan erikgenme: canımdan bezdim, işlegenden erikgen: işten usanan.

Son arananlar:

• Qardaş,
• ibre,
• yaramak,
• ihtiyatliq,
• sonmas,
• cütləşdirmək,
• ikiləşmək,
• içkereştir,
• məğz,
• bahor,
• karañgu,
• öncü,
• biryan,
• dayə,
• katnaşlı,
• mina,
• kəkilli,
• gäz,
• unreal,
• dayatmak,
• buğum,
• erikmek