erigiv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

erigiv

usanma, bıkma, bezme.

Son arananlar:

• çikçiy,
• alamon,
• şoş,
• orphan,
• oshiqcha,
• haçadırnaq,
• equity,
• demek,
• keldürmek,
• tirit,
• kokimtir,
• ýatma,
• Çiv,
• lifli,
• çömüt,
• mürver,
• akuşêrka,
• meñ,
• çığ,
• saklamak,
• kükeýiş,
• erigiv