emenme

Uşak Ağzı Sözlüğü (Sunucu, 2001)

emenme

1) Boş yere yorulmak. 2) Emek vermek.

Son arananlar:

• uryadnik,
• köksü,
• şerefsiz,
• beýik,
• sökel,
• gıcırdamak,
• surob,
• dalğalanmaq,
• boştuk,
• karaim,
• Ting,
• enforcement,
• söyüşcül,
• turilmoq,
• soldurmak,
• carrot,
• sükunət,
• YER,
• Jannat,
• Derex,
• iğ,
• emenme