elli
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
elli
I с. куллы, кулы булган
elliII сан. илле
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
elli
Türkiye Türkçesi: elli
Azerbaycan Türkçesi: älli
Başkurt Türkçesi: illi
Kazak Türkçesi: elüv
Kırgız Türkçesi: elṻ
Özbek Türkçesi: ellik
Tatar Türkçesi: illi
Türkmen Türkçesi: elli
Uygur Türkçesi: ällik
Rusça: p'at'des'at
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
elli
sif. 1 Vətəni, yurdu, eli olan. Elli adam.
2. Bir yerdən, bir eldən olan. O mənim ellimdir. – Mən əminəm ki, calal sahibi olan cənabınızla elli olduğumuza görə, tərəfimdə duracaqsınız. M.F.Axundzadə. [Südabənin anası:] Südabə Həkimülmülkün qızı deyil. Bunun atası bizim öz yerlimiz, öz ellimiz idi. M.İbrahimov. • Ağır elli – böyük nəsli, çoxlu qohum-əqrəbası olan. Ağır elli qız. – Xotkar qızı, şah nəsilli; Ağır elli, xan əsilli. “Koroğlu”.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
elli
yerli, yurdlu, vətənli
{yerli, yurtlu, vatanlı}
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
elli
I, san. 50 belgisiniň ady we onuň aňladýan sany.Elli kitap.
ELLI II, syp. Eli bar. Gödensiz elli adam.
‣Ýeke elli öýünde özünden başga kömek berýäni ýok. Men ýeke elli bolamsoň, wagtynda işlerime ýetişip bilemok.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
elli
¹ elli. ~ cıllık: elli yıllık, ~ künnü sakladık: elli gün bekledik, ~nçi: ellinci, ~şer: ellişer.
² köylü, köyde oturan kimse. ~le: köylüler, işçile-~: işçiler-köylüler.