ekmek
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
ekmek
[Köken: Yerel] (yiyecek) Etmek
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
ekmek
ф. 1) игү; 2) чәчү, утырту; 3) күч. чәчеп җибәрү, тарату
ekmek и. икмәк, ипи
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
ekmek
1. Dikmek (Ağaç)
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
ekmek
Türkiye Türkçesi: ekmek
Azerbaycan Türkçesi: çöräk
Başkurt Türkçesi: ikmäk
Kazak Türkçesi: nan
Kırgız Türkçesi: nan
Özbek Türkçesi: nàn
Tatar Türkçesi: ıkmak
Türkmen Türkçesi: çörek
Uygur Türkçesi: nan
Rusça: hjeb
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
ekmek
Türkiye Türkçesi: ekmek
Azerbaycan Türkçesi: äkmäk
Başkurt Türkçesi: säsiv
Kazak Türkçesi: egüv
Kırgız Türkçesi: egṻ
Özbek Türkçesi: ekmàḳ
Tatar Türkçesi: çäçü
Türkmen Türkçesi: ekmek
Uygur Türkçesi: ekmäk tärmäk
Rusça: seyat' zasevat'
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
ekmek
işl. 1. Gögerdip hasyl almak üçin ýere tohum sepmek, şitil, agaç oturtmak. 2. gepl.d., göç.m. Döwmek, kül-uşak etmek. Seresap bol, birden eliňdäki çäýnegi ekäýme! 3. Çöregiň bir görnüşi, çelpek. Ekmek ýapdym, derledim (Halk döredijiliginden).
‣ Ekeniňi ormak eden işine görä netijesini görmek; öz guran hiläňe özüň çolaşmak, gazan çukuryňa özüň düşmek. Indi her näçe şerraýlyk etseňem, ekeniňi ormaly bolarsyň! (B. Öwezow).
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
ekmek
bir şey ekmek·I, 64, 168