dərbənd
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
dərbənd
is. [fars.]
1. köhn. Dağlarda dar keçid, dağ keçidi; dərə.
2. İranda dar küçə. Onlar axşam saat ona iyirmi beş dəqiqə qalmış Qaraçılar dərbəndində olur. M.S.Ordubadi. Təbrizdə Müctəhid dərbəndinə getmək istəyən adam əvvəlcə böyük bir darvazaya rast gəlir. P.Makulu. ‣ Dərbənd olmaq – meyl etmək, can atmaq, bənd olmaq. Üçyaşar at açılan kimi, nə südə dərbənd oldu, nə də yoncaya, düz özün atdı arpanın üstünə. (Nağıl).
Son arananlar:
- keski,
- güllələnmək,
- kumaç,
- sas,
- kəpənəkvari,
- Gösterge,
- şol,
- uçrama,
- aylak,
- muhayyile,
- uğraacı,
- ýelgin,
- tael,
- ender,
- örgütlemek,
- qəribnəvaz,
- sokmak,
- küçüklənmə,
- ulaştırmak,
- Ambulans,
- anbar,
- dərbənd