dıykan

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

dıykan

f. köylü; kedey dıykan: fakir köylü; orta dıykan: orta halli köylü; baba dıykan mit. çiftçilik hâmisi (harfn: köylü dede); baba dıykan başına çıçtı es. mec. (mahsûl hakkında) bereketli harfn. : dıykan baba başına sıçtı

Son arananlar:

• küldürüsh,
• halp,
• noble,
• xushtam,
• kepeklig,
• tapir,
• kuvvetlendirici,
• mirazlik,
• siygoqlik,
• teşkilat,
• nabaliğ,
• sook,
• Tullak,
• Sahe,
• açekey,
• şizofreniya,
• muallâk,
• Məsləhət,
• püskürtmek,
• boyunsa,
• likildoq,
• dıykan