dıykan

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

dıykan

f. köylü; kedey dıykan: fakir köylü; orta dıykan: orta halli köylü; baba dıykan mit. çiftçilik hâmisi (harfn: köylü dede); baba dıykan başına çıçtı es. mec. (mahsûl hakkında) bereketli harfn. : dıykan baba başına sıçtı

Son arananlar:

• zəruri,
• liberty,
• küp,
• bıçım,
• nakit,
• scat,
• Piyoda,
• bəlge,
• avuşmak,
• Xo,
• saklanmak,
• tolishmoq,
• ilən,
• yoqimsiz,
• kuzeydoğu,
• dilçi,
• iclas,
• Chontak,
• aqrap,
• ýüň,
• züppe,
• dıykan