duban

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

duban

tar. kaza; sancak; bölge (inkılâptan önceki ıslahattır);karakol dubanı: 1) karakol kazası; 2) karakol kazasının kırgız ahalisi; bir duban erge dañkı çıkkan: ünü bütün bir kazaya yayılmış.

Son arananlar:

• taydaş,
• ihtilal,
• ürdük,
• səmərəli,
• karakçı,
• axtam,
• goblen,
• gəlim,
• Şöhrət,
• buz,
• tadu,
• kalish,
• defol,
• frezelemek,
• uşaklamak,
• maxorka,
• Düşünmek,
• gemilik,
• nomenklatura,
• hicvetmek,
• hayranlık,
• duban