duban

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

duban

tar. kaza; sancak; bölge (inkılâptan önceki ıslahattır);karakol dubanı: 1) karakol kazası; 2) karakol kazasının kırgız ahalisi; bir duban erge dañkı çıkkan: ünü bütün bir kazaya yayılmış.

Son arananlar:

• toifa,
• hısım,
• chucklehead,
• retail,
• nonko'r,
• uçuruv,
• aksiya,
• banish,
• Şar,
• ayə,
• Yulmoq,
• birbaş,
• xaniqa,
• köselmek,
• İngiliz,
• Naaş,
• curtain,
• kırıcı,
• harikulade,
• krema,
• mahdud,
• duban