dinçi
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
dinçi
is. Allahın varlığına inanan və mənsub olduğu dinin ehkamlarına ciddi surətdə əməl edən adam; mömin. Kəndlilər hər şeydən artıq dinçi idilər. M.S.Ordubadi.
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
dinçi
[di:nçi], at, ser. Dindar.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
dinçi
dinci, dindar.
Son arananlar:
- kashtachilik,
- Kömük,
- ochuq,
- kokteyl,
- iyisgemek,
- açıvlanmak,
- ixlas,
- emphatical,
- köptö,
- adorn,
- kilbik,
- kémitmek,
- değinmek,
- buraxılmaq,
- insensitive,
- nötr,
- tərxun,
- zavuk,
- minmək,
- ılsamak,
- kesinlikle,
- dinçi