dag
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
dag
[da:ğ] I, at. 1. Demir gyzdyrylyp salnan ýa-da ýarag bilen edilen tagma, belgi, nyşan. Soňabaka gurduň endamyna dag basmaga başladylar (A. Gowşudow). 2. göç.m. Gynanç, dert, yza, ýara. Gezen jaýyň gülzar olsun, bag olsun, Seni gören duşman bagry dag olsun (Andalyp). Ýüregimde daglar goýar, Daglar, ärsarynyň gyzy (Seýdi).
DAG [da:ğ] II, at. Daş-töwerekden saýlanyp duran daş jynsly beýiklikler. Dag başy dumansyz bolmaz, är başy – hyýalsyz (Nakyl). Daglar ýeriň myhydyr, Depe özün dag saýar (Magtymguly).
‣ Dag ýaly örän uly, belent, beýik; syrdam. Dag ýaly harman. Dag ýaly ýigit.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
dag
atlara ve başkalarına vurulan dağ, dağlamak· III. 153
yok, değil III,153 bkz> dag ol, dag, tegül
yok, değil,III,153 bkz> dag, dag ol, tegül