cıyılmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
cıyılmak
toplanmak, yığılmak, erişmek, kavuşmak, girmek. Halk cıyılğandı: halk toplanmış, bir cerge ~: bir yere yığılmak, köb adam cıyıldı: çok insan toplandı, kerekli açha cıyılğandı: gerekli para toplanmış, üyge küçden cıyıldık: eve zor eriştik, har kim mekânına cıyılğan zamanda: her kesin evine toplandığı zamanda, iñirge ~: akşama erişmek, ol türmege cıyılğandı: o zindana kapatılmış, üyge cıyılmay aylanadı: eve girmeden geziyor, bir akılğa ~: aynı kanaate varmak, bir akılda birleşmek, cıyıla-cıyıla el bolur, tama-tama köl bolur: toplana toplana köy olur, damlaya damlaya göl olur (a.s.).