cırçı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cırçı

türkücü, türkü söyleyici, ozan (türkü yapan). ~ ölse cırı kalır: türkücü ölürse türküsü kalır (deyim).

Son arananlar:

• yarp,
• kıyamet,
• canç,
• şərqi,
• İçəri,
• Çavdar,
• uvlanmak,
• Yetkin,
• hamburg,
• babacılık,
• otag,
• Gözlem,
• izn,
• herkes,
• ancır,
• qarğıdalı,
• uro,
• tonmoq,
• yalındak,
• muhmal,
• orfografiya,
• cırçı