turklehceleri.org

cır

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

cır

sif.
1. İnsan əli ilə deyil, təbii şəraitdə, öz-özünə bitən. Cır ağac. – [Yusif aqronoma:] Meyvə bağı deyiləndə, bax, bu çayın qaşındakı iyirmi-otuz cır alma-armud ağacıdır. B.Bayramov. Bizim cır alçanın gülləri kimi; Yerin sinəsinə səpələnir qar. Ə.Kürçaylı.
2. məc. Nazik və qıcıqlandırıcı. Ə, topal ha deyilsən! – deyə, pərt olmuş Əlləzoğlu cır səslə arvadına təpindi. İ.Hüseynov.
3. məc. Tez hirslənən, tez özündən çıxan, kəmhövsələ, tünd. Çox cır adamdır.

Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)

cır

I. ciyiltili, zingiltili
{cıvıltı, şakırtı}

II. yabanı, vəhşi
{yabani, vahşi}

Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)

cır

ilkel, yaban

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

cır-

yırtmak , parçalamak.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cır

yır, türkü, şiir. Süymeklik ~la: aşk türküleri, batırlık ~: yiğitlik türküleri, ~ başçı: türkü söyleyen topluluğun şefi, müzik topluluğu şefi, ~ bıla ejiv karnaşdıla: türkü ile tempo kardeştir, ~ cırlamak: türkü söylemek, tarığıv ~: üzücü bir olayı anlatan türkü, ~ Karaçayda etilir, Bahsanda aytılır, Malkarda eşitilir: türkü Karaçay’da düzülür, Bahsan’da söylenir, Malkar’da duyulur (deyim).


Son arananlar: