cürm
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
cürm
is. [ər.] klas. Günah, təqsir, suç, qəbahət. İki şonqar dalaşanda, bir qarğaya cürm düşər. (Ata. sözü). [Vəzir:] Sultan Mahmud Qəznəvi bu gunə cürm üçün müqərrəblərindən birisinin boynunu öz əlilə vurdu. M.F.Axundzadə. Bağışla cürmümü, ey şux, kim, həyatımda; Çox etmişəm səni azürdə ahü zarım ilə. Q.Zakir.
Son arananlar:
- irqçilik,
- nootu,
- petrel,
- bilgeşleýin,
- angry,
- kuur,
- shamiyon,
- unfamiliar,
- nymphomania,
- dulusluq,
- bilinçli,
- kömek,
- alal,
- geometri,
- vicissitude,
- maarifpərvərlik,
- çañgıl,
- git,
- keylig,
- avuş,
- Chaqmoq,
- cürm