cuva

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cuva

(bot.) mantar. Eşek ~: eşek mantarı, yabani mantar.

Son arananlar:

• ardutal,
• tumak,
• blossom,
• refakatçi,
• enlighten,
• yeltənmək,
• beder,
• orom,
• qaşıma,
• tapıldama,
• vəfasızlıq,
• ýelen,
• annihilation,
• süleysün,
• ikramiye,
• aga,
• nöqsan,
• aynen,
• Bış,
• kAM,
• bağım,
• cuva